Folklore

“Dat is ’t nooit volprezen Aalten, ’t dorpje dat ik nooit vergeet!”

In 1937 schreef G.H. Rots over het vroegere boerenleven in Aalten.

“Leve lang! M’n dierbaar plekje, Leve lang m’n Bredevoort”!

Ze hadden lang met mekaar verkeerd. „’t Most maor wezen”.

In enkele café’s was muziek en op straat vertoonden zich enkelen met een narrenpak.

In 1936 moet een bewoner van Delfshaven naar Bredevoort voor een erfenis.

Ze vlogen op een bezemsteel en kwamen samen in de Aalter Es.

Hendrik-Eume vertelt hoe het er vroeger in Bredevoort aan toe ging.

Doch niet alleen spookverhalen kan men horen in de Oudheidkamer.

In de maand november hadden de huisslachters vroeger handenvol werk.

Folkloristische dansgroep uit Aalten, opgericht in 1954.

In 1874 beschreef J. ter Gouw de gebruiken en plichten van noaberschap.

Kamer / aanbouw aan een boerderij waar ouderen of alleenstaanden woonden.

Zo zag de Deventer geleerde Dumbar het oude land in de Graafschap.

Dèn kan oe vertellen wat metworst is en hoe ze gemaakt wordt (1934).

In 1937 beschreef G.H. Rots hoe men vroeger in Aalten Oud en Nieuw vierde.

Welke spelletjes speelden onze (over)grootouders als kind?

Over oude gebruiken op Kerstavond in Aalten en de Achterhoek.

Dijkstraat 10b, Aalten (verdwenen)

G.H. Rots beschreef de Aaltense paasvuurtraditie in 1937.

De meeste vrouwen hadden in vroeger tijden veel zware werkzaamheden.

In de jaren 50/60 organiseerde de VVV ouderwetse ‘broedlachten’ voor toeristen.

Wat betekent het als de klokken van de Oude Helenakerk luiden?

„Wie zet puntdroad biej ’n Iessel”