Hoewel er behoorlijk wat vermeldingen van personen met de naam ten Roele in Heurne in het ORA Bredevoort voorkomen blijven de preciese familieverhoudingen en bewoners van de beide Roele’s voor het begin van de dtbl-boeken onzeker. Van Willem ten Ruijle, die in het Verpondingscohier als eigenaar van het ene en voor de helft eigenaar van het andere Roele wordt genoemd is bekend dat hij getrouwd was met een vrouw genaamd Willemken en in 1670 is overleden terwijl hij op het punt stond opnieuw te trouwen.
Willem en zijn vrouw kochten in 1660 het kindsdeel in het erf en goed ten Ruijle van het echtpaar Huijbert ten Ruijle en Geessken ter Beest. In 1662 kochten Willem en Willemken het gedeelte van ten Ruijle dat in handen was van Gijsbert ten Ruijle en zijn zuster. Uit het Verpondingscohier van 1650 valt op te maken dat Willem blijkbaar zelf geen bouwman op het ene of het andere Roele was.
In het Verpondingscohier (origineel register) van 1650 worden twee ‘Roeles’ genoemd. ‘Ten Rule’ had als eigenaar Willem ten Rule en als bouwman Sijmon oock gnt Jan ten Rule (is dit Roele II?). Het ‘Andere Rule’ had als eigenaars Geert Lensinck en Willem ten Rule en als bouwman Geert ten Rule (is dit Roele I?).
Archieven
Liberale Gifte 1748
Kadaster 1832
Aalten E44 Jan Gerard Kraak ten Houten en cons. koopman te Aalten 2250 m² huis, schuur en erf
Bewoners
Eerst bekende bewoners:
Sijmon oock gnt Jan ten Rule (Heurne) Aeltjen
Volgens het verpondingscohier (origineel register) in 1650 bouwman. In mei 1660 lieten Sijmon en Aeltjen een dochter Jenniken in Bredevoort dopen. Bij de vaders naam werd vermeld ‘Sijmon ten Rule oock gnt Jan te Ruele’.
Volgende bewoners:
J(eu/o)rden Schulten alias ten Rule (Lintelo), trouwt (1) met Hendersken ten Rule (Heurne – Heurne < 1684)
Volgende bewoners, weduwnaar en 2e echtgenote:
J(eu/o)rden Schulten alias ten Rule (Lintelo), trouwt (2) op 31-08-1684 in Aalten met Geesken Hoetinck (Winterswijk)
Volgende bewoners, zoon van Jeurden en Hendersken en echtgenote:
Willem ten R(u/oe)le (Aalten, 10-09-1671), trouwt op 21-11-1697 in Aalten met L(u/o)tte te Gan(ck/t)vo(o)rt (Aalten, 31-12-1675)
Volgende bewoners:
Gerrit (Garrit Johan) Tieltjes alias Rensink alias te Roele (Bocholt, 12-11-1707), trouwt op 02-03-1732 in Aalten met Lijsbet Rensink (Aalten, 10-10-1706)
Volgende bewoners:
Wander Schreurs alias ter Heurne alias te Roele (Winterswijk, 03-10-1723 – Heurne, 13-03-1790), trouwt op 09-06-1748 in Winterswijk met Anna Geertruit Smeenk alias ter Heurne (Winterswijk, 26-03-1727 – Heurne, 26-05-1807)
Wander en Anna Geertruit woonden op De Heurne (Haartweg 1, Miste) en verhuisden na 1767naar Roele II in Heurne.
Ruurd Faber (Veenhuizen, 28-08-1912 – Assen, 07-07-1992) was een Nederlands politicus van de ARP. Hij werd geboren als zoon van Anne Faber (1875-1948; vanaf 1932 directeur van het eerste gesticht van de Rijkswerkinrichtingen te Veenhuizen) en Hermina Klein (1879-1973). Op 15-05-1941 trouwde hij in Assen met Aukje Fokje Wijngaard (Den Haag, 27-05-1918).
In het begin van zijn loopbaan was Faber inspecteur van een levensverzekeringmaatschappij. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij betrokken bij het verzet en daarop werd hij gearresteerd en opgesloten in het huis van bewaring in Assen. Na de bevrijding kwam hij vrij en vervolgens werd hij hoofd van de Politieke Opsporingsdienst (POD) te Assen. Na enige tijd werd Faber Officier-fiscaal bij de Asser Kamer van het Bijzonder Gerechtshof te Leeuwarden. Later is hij ook nog werkzaam geweest in een andere functies bij het ministerie van Justitie en het ministerie van Maatschappelijk Werk.
In 1960 werd hij burgemeester van Ulrum en daarnaast was hij ook nog van 1962 tot 1963 waarnemend burgemeester van Leens. In 1965 werd Faber burgemeester van Dantumadeel. Daar genoot hij naam als “groot formaat maatschappelijk werker”.
In 1971 volgde hij Hendrik Haverkamp op als burgemeester van Aalten en bekleedde deze functie tot 1975.
In 1992 overleed Ruurd Faber op 79-jarige leeftijd.
Faber werd als burgemeester van Aalten opgevolgd door Doeke Bekius.
Burgemeester Faber lost het eerste schot op het Schuttersfeest van 1971
‘G.W. Westendorp & Zoon, Grossiers in Rijwielen en Onderdeelen, Import – Export’ staat nog steeds op de gevel van dit pand. Onder de merknaam ‘Westa’ monteerde het bedrijf zelf fietsen waarbij de frames in de jaren ’70 betrokken werden bij Van Raam dat destijds ook in Aalten zat (nu in Varsseveld). Het forse voormalige bedrijfspand werd gebouwd in 1923 in behouden traditionele baksteenarchitectuur. Aan het eind van WO2 deed dit pand tijdelijk dienst als noodziekenhuis.
Na het beëindigen van het bedrijf is het pand in 1993 verbouwd tot appartementen. Tijdens deze renovatie zijn het oorspronkelijke exterieur en de hoofdvorm van het gebouw zoveel mogelijk gerespecteerd.
Hoewel de invullingen van de vensters en ingangen vernieuwd zijn heeft het pand zijn authentieke karakter niet verloren. Het uit de bouwtijd daterende tableau met in stucwerk uitgevoerde bedrijfsnaam herinnert, samen met de intacte hoofdvorm van het gebouw, nog duidelijk aan de oorspronkelijke functie van het pand. Hierdoor, maar ook door de wat terugliggende en vrijstaande ligging, neemt het gebouw een zeer beeldbepalende positie in binnen dit gedeelte van de Lichtenvoordsestraatweg.
“Weer gaat een brokje oudheid uit Aalten verdwijnen. – Pand No. 43 aan de Hoogestraat te Aalten wordt gesloopt. Men is er reeds druk mee bezig, waardoor weer één der oudste huizen uit ons dorp gaat verdwijnen. Het huis, vroeger bewoond door twee en zelfs drie gezinnen, had de Oud-Saksische bouwtrant met aan den voorkant de „end-deure” en de kleine ruitjes enz. Sedert eenige jaren was het onbewoonbaar verklaard, waardoor het sindsdien geleidelijk in een vervallen toestand geraakte, getuige bovenstaande teekening. Het cachet der Hoogestraat, die de laatste jaren op talrijke verbeteringen kan bogen, zal door deze afbraak dan ook ongetwijfeld weer verfraaid worden.”
Eigenaren
Kadaster 1832
Aalten I1322 Lammert Lurvink 105 m² huis en erf
Aalten I1323 Peter Hurkes winkelier te Rotterdam 138 m² huis en erf
Willem te Gussinklo sr. (1852-1920) was één van de hoofdrolspelers in de geschiedenis van de hoornindustrie in Aalten. Hij maakte aanvankelijk Duitse pijpen en handvatten voor wandelstokken en paraplu’s. Later legde hij zich toe op de productie van knopen.
Willem te Gussinklo werd geboren op 13 november 1852 op huisnummer 284 (Markt 3) in Aalten, zoon van winkelier Willem te Gussinklo en Josina Aleida Mierdink. Op 26 mei 1887 trouwde hij met Maria Jacoba Gangel (een zuster van dominee Gangel). Rond 1890 betrokken zij een statige villa aan de Willemstraat.
Willem leerde het vak van hoorn bewerken van zijn zwager Gerrit Peters. Samen met Wessel Becking begon hij een pijpenfabriek. Echter, in 1884 scheidden hun wegen en gingen zij apart verder. Na de mislukte samenwerking met Becking maakte Willem te Gussinklo Duitse pijpen en handvatten voor wandelstokken en paraplu’s.
Knopen
In Duitsland en Engeland waren rond 1900 bedrijven ontstaan die uit hoorn knopen produceerden. Met dat voorbeeld voor ogen begon Willem in het jaar 1905 met het maken van hoornen knopen, een primeur voor Nederland. Al snel kwam zoon Willem te Gussinklo jr. (Piepkes Willem) in de firma, die zich ontwikkelde als innovatief ondernemer.
De eerste fabriek van Te Gussinklo stond aan ‘t Dal in Aalten, de tegenwoordige Willemstraat.
Willem te Gussinklo sr. overleed op 21 juni 1920 en ligt begraven op de Oude Begraafplaats aan de Varsseveldsestraatweg te Aalten.
Fouten voorbehouden. Heeft u correcties en/of aanvullende informatie? Reageer dan onderaan deze pagina.
Willem te Gussinklo jr. (1888-1969), bijnaam ‘Piepkes Willem’, was één van de hoofdrolspelers in de geschiedenis van de hoornindustrie in Aalten. Hij was directeur van Dutch Button Works in Bredevoort.
Willem te Gussinklo jr. werd geboren op 18 mei 1888 op huisnummer 239a in Aalten, dat is ongeveer waar tegenwoordig vakgarage JAWI zit. Hij was een zoon van pijpenfabrikant Willem te Gussinklo en Maria Jacoba Gangel (een zuster van dominee Gangel). Op 7 juli 1914 trouwde Willem jr. in Zwolle (O) met Engelina Arriana van Houte.
Rond 1960 leefde er in Aalten een vrouwtje met de bijzondere bijnaam ‘Knonnepoetse’. Zij woonde in het Luutenshuus, een eeuwenoude boerderij op de hoek Polstraat/Haartsestraat die in 1962 is afgebroken om plaats te maken voor de doortrekking van de Polstraat.
Op weg naar school daagden kinderen elkaar uit om daar op de ramen te kloppen. Er kwam dan een woedend oud vrouwtje naar buiten gestormd die half Duits sprak. Kinderen waren doodsbang voor haar.
Guste Mina
In de volksmond werd ze ook wel Guste Mina genoemd. Van oorsprong zou ze Poolse zijn en rond de oorlogsperiode uitgeweken naar Duitsland. Ze trouwde met een zekere Koskamp uit Aalten.
Deze Koskamp was in de oorlog ‘fout’. Hij liep met een geweer om zijn nek rond door het dorp. Dit geweer noemde hij ‘seine Kanone’. Hij poetste zijn geweer dikwijls. Vaak zei hij dan: “Ik moet nog even mijn ‘Kanone’ poetsen”. Na zijn dood hield het vrouwtje er de bijnaam ‘Knonnepoetse’ aan over. De naam was dus oorspronkelijk toebedacht aan haar echtgenoot.
Het echtpaar woonde aanvankelijk op de hoek van de Stationsstraat en de Admiraal de Ruyterstraat in Aalten, in de oude woning van Lurvink. Later is deze woning afgebroken en vestigde zich daar Nijman met zijn tankstation, later tankstation Veneman en tegenwoordig cafetaria ‘De Admiraal’. Het echtpaar Koskamp verhuisde vervolgens naar het Luutenshuus.
Wie was zij?
Haar echte naam was Auguste Koskamp-Schürmann. Zij werd geboren in Sterkrade (D) en in 1919 te Aalten getrouwd met Bernardus Gerhardus Koskamp. Ze woonden omstreeks 1920 in het dorp Aalten op adres A211a, later omgenummerd naar B215a. Vermoedelijk werd dit adres later/tegenwoordig Hogestraat 60a.
In het Adresboek der gemeente Aalten uit 1967 staat zij vermeld op het adres Polstraat 17a. Op 18 augustus in datzelfde jaar overleed Auguste in een verpleeghuis te Zevenaar. Zij werd begraven bij haar man op begraafplaats Berkenhove.
‘Knonnepoetse’ heeft geen gemakkelijk leven gehad; ze kon snel kwaad worden. De jeugd wist dit en maakte daar misbruik van. Pesten was iets dat in die tijd ook al voorkwam.
Fouten voorbehouden. Heeft u correcties en/of aanvullende informatie? Reageer dan onderaan deze pagina.
Dit 17e eeuwse stadsboerderijtje, opgetrokken in vakwerk, staat ook wel bekend als ’t Boerderi-jken. Het werd in 1982 volledig gerestaureerd op initiatief van het toenmalige EOC (Evenementen Organisatie Comité) en werd op 19 juni 1982 geopend door wethouder Huinink.
Aanvankelijk wilde men deze fabriek op plein ’t Zand bouwen, maar dat werd afgekeurd omdat daar onvoldoende afwateringsmogelijkheden waren. Uiteindelijk koos men voor een stuk land dat juist het laagst gelegen plekje van Bredevoort is. J.B. Swijtink had als voorzitter van de Coöperatieve Roomboterfabriek een stuk grond voordelig van de hand gedaan, grenzende aan de huidige Boterstraat. Het ontwerp is van B.H. Kolenbrander.
Op donderdag 21 juli 1904 werd de eerste steen gelegd door de zoon van de oud-president van de voorgaande fabriek, J.G. Stöcker. De bouw werd aanbesteed aan G.J. Elschot voor een bedrag van 2642 gulden. Halverwege november datzelfde jaar werd de nieuwe boterfabriek al in gebruik genomen. De eerste maanden van 1904 werd er al 280.819 liter melk verwerkt en hadden in totaal 9715,65 gulden opgebracht. Tegenwoordig is het gebouwtje in gebruik als boekenwinkel.
Het pand is van architectuurhistorisch belang omdat het een voorbeeld is van een klein fabrieksgebouw in overgangsarchitectuur. Daarnaast heeft een bepalende rol in het straatbeeld, de schoorsteen zelfs in een veel groter gebied. De straat heeft ook de naam aan deze fabriek te danken.
SEL Chemie
In de oude boterfabriek begonnen Jan Willem Schepers en Johan Lammers in 1947 een bleekwaterfabriek onder de naam “Chemische Industrie en Produktenhandel S.E.L.” In 1979 verhuisde de firma SEL Chemie naar bedrijventerrein ’t Broek in Aalten. Anno 2023 staat de derde generatie Schepers aan het roer. Het bedrijf is onder andere bekend van het merk Farmlight LampOil.
Eigenaren
Kadaster 1832
Bredevoort B83 Marten Schoenmaker schoolonderwijzer te Bredevoort 390 m² tuin
De vereniging bestaat sinds 11 Oktober 1980 en zet zich iedere winter weer in voor de schaatsliefhebbers uit Aalten en omgeving. Sinds 2018 beschikt de vereniging (bij voldoende vorst) over een prachtige moderne natuurijsbaan op Sportpark Zuid.
Ruim een eeuw geleden was er al een ijsvereniging in Aalten-Bredevoort, genaamd “Vooruit”. Men schaatste op de Bredevoortse grachten.
Op 9 augustus 1971 bericht de Nieuwe Winterswijksche Courant het volgende:
Wijkamp N.V. te Aalten sluit weverij
Aan het personeel van de afdeling weverij van de textielfabriek Wijkamp NV te Aalten is vrijdagmorgen ontslag aangezegd. Het betreft hier zeven personen, die het slachtoffer zijn geworden van de sluiting van deze afdeling van het bedrijf. De confectie- en handelsafdelingen zullen op de oude voet worden voortgezet.
Als reden van de sluiting van de weverij, werd opgegeven dat deze afdeling de laatste jaren onrendabel draaide, als gevolg van de steeds stijgende lonen met de daaraan verbonden sociale lasten, waardoor de productiekosten zo hoog werden dat het niet meer verantwoord was de weverij te handhaven.
Bovendien mislukten pogingen om het drie-ploegenstelsel in te voeren, waardoor weer winstgevend zou kunnen worden gewerkt. Hiervoor kon echter niet genoeg personeel worden aangetrokken. Het produktie-pakket van de weverij is ondergebracht bij een Duitse weverij.
De ontslagaanvrage is bij het Gewestelijk Arbeidsbureau aangevraagd, terwijl de vakbonden van de genomen maatregel op de hoogte zijn gesteld. De ontslagen werknemers kunnen, wanneer zij dat willen, bij een andere firma gaan werken, die bereid is hen in dienst te nemen.
Fouten voorbehouden. Heeft u correcties en/of aanvullende informatie? Reageer dan onderaan deze pagina.
Er zijn diverse boerderijen (Groot/Klein/Nieuw) Kortbeek in de Aaltense Heurne, omgeving Hondorpweg.
In de jaren 30/40 van de vorige eeuw woonde hier het gezin Hoftijzer. In 1948 emigreerden Gerard Willem Hoftijzer met zijn vrouw Aleida Veldhuis en hun acht kinderen naar Canada. Hun nazaten daar willen graag meer over hen weten. Wij hebben hier al wat informatie verzameld, maar het plaatje is nog niet compleet. Heeft u meer informatie over dit gezin en/of foto’s? Naar welke kerk gingen zij? Wij horen het graag!
Fragment kadastrale kaart, 1957 (perceel E-2510), met linksonder ’t Olde Hondorp en linksboven Nieuw HondorpDiverse boerderijen ‘Kortbeek’, bron: ‘Boerderijen- en Veldnamen in Aalten’.
Textielweverij Wisselink Textiles, voorheen Gebr. Driessen, maakte sinds 1960 deel uit van de Textielgroep Twente. Zij maakten onder meer technisch textiel, tent- en vlaggedoek. Het bedrijf was sinds jaar en dag gevestigd aan de Dijkstraat, maar veroorzaakte daar in de dorpskern teveel geluids- en trillingsoverlast.
Daarom verhuisde de fabriek in 1981 naar een nieuw pand aan de Eerste Broekdijk, op bedrijventerrein ’t Broek. Zusterbedrijf Koala Tricotagefabriek verhuisde naar de Industriestraat. Door deze verhuizing bleven ruim 200 arbeidsplaatsen behouden.
De officiële opening van het nieuwe pand werd verricht door toenmalig Commissaris van de Koningin in Gelderland, de heer Geertsema. Het bedrijf kreeg van het gezamenlijk personeel een pyramidevormig beeld met afgestompte top cadeau, met de inscriptie: ‘OP NAAR DE TOP’. Die top heeft Wisselink echter nooit bereikt.
Modernste van Europa
De nieuwe weverij was destijds met afstand de modernste van Europa. Er stonden aanvankelijk 76 supermoderne Sulzer projectielweefmachines en 20 oudere Picanol weefmachines. Directeuren waren achtereenvolgens de heren Schukkink, Van der Gronden (tijdelijk), Defourney en Brouwer.
Enkele keren per jaar werden er feesten georganiseerd. Hoogtepunten waren de sportdagen met de zusterbedrijven in Enschede, Weerselo, Hengelo en in het Belgische Bree. Ook het 100-jarig bestaan van het concern in het Theaterhotel in Almelo was een geweldig feest. Wisselink had een eigen schietvereniging, ‘WIA’ (Wisselink Textiel Aalten) en was aangesloten bij de Aaltense Schietbond.
Desondanks was het hard werken geblazen in de textiel: ploegendiensten, stof en kabaal… Vooral veel kabaal!
Overname en sluiting
Met de firma Wisselink ging het op een gegeven moment niet goed meer. In 1997 werkten er 93 mensen bij Wisselink. Dit was al een stuk minder dan in de jaren daarvoor. Na een aantal vervelende reorganisaties viel in 2002 letterlijk en figuurlijk het doek. Het bedrijf werd overgenomen door de Duitse firma Setex. Een jaar later werd de gehele productie verplaatst naar de hoofdvestiging in het Duitse Dingden. Op 31 maart 2003 sloot de fabriek in Aalten en kwam het pand aan de Eerste Broekdijk leeg te staan.
Enige jaren na de sluiting werd het pand aangekocht door de firma Kaemingk Season Decorations. Het voormalige productiebedrijf werd nu ingericht als magazijn. In 2015 werd het gebouw gesloopt en bouwde Kaemingk er een nieuw en groter magazijn voor in de plaats.
Uitvinding
Op 16 augustus 1980 berichtte De Telegraaf over een nieuwe vinding van textielfabriek Wisselink:
Schulp zonder knoopjes voor soldaten bedacht
Soldaten kunnen in de toekomst letterlijk in hun schulp kruipen. Schulp heet namelijk de tent die in opdracht van het ministerie van Defensie voor het leger werd ontwikkeld. Het is een tweepersoons enkeldakstent voor mobiel gebruik, snel op te zetten en niet zwaar.
Dat laatste is te danken aan een nieuw soort tentdoek, KSOOI/Wetfold, een vinding van textielfabriek Wisselink in Aalten. Het is lichtgewicht katoendoek, voorzien van een zogeheten multi-poreuze coating (MPC).
Bivakkeren wordt er een stuk makkelijker door. Want het bijzondere van dit doek is dat het niet gaat lekken als het tijdens een regenbui wordt aangeraakt of als het kletsnat wordt opgevouwen en ingepakt.
En dank zij een ingenieus spansysteem zijn er slechts twee haringen nodig om het onderkomen op te zetten. Wat wil je meer als soldaat op veldoefening in barre weersomstandigheden?
Het zijn trouwens niet alleen de soldaten die kunnen genieten van de door Mick Schmidt ontworpen tent. Er is ook een civiele versie van gemaakt. En die is bekroond met de ANWB-prijs 1986-‘B7 voor het beste tentontwerp van het jaar.
Het grootste voordeel van de tent is misschien dat het niet twee halve tenten zijn. Er zit geen knoopje aan. Er komt alleen misschien ruzie over wie van de twee het ding op zijn ransel neemt.
Video
In 1990 maakte FilmAalten filmopnamen in de Textielweverij van Wisselink:
Fouten voorbehouden. Heeft u correcties en/of aanvullende informatie? Reageer dan onderaan deze pagina.
Youtube (via kanaal FilmAalten, incl. toelichting door Jan te Kempel)
De Telegraaf, 16 augustus 1980Wisselink’s Textielfabrieken BV, Aalten (1982)Cadeau personeel bij de opening van de nieuwe fabriekWeverij november 1982 (foto: Clemens Wijkamp)
Voorheen Koala Tricotagefabriek, fabrikant van ondergoed.
Het Algemeen Dagblad schrijft op 15 maart 1989:
VAN JANSEN & TILANUS NAAR KOALA BODY FASHION
Koala Body Fashion is de nieuwe naam van de fabrikant van het onder- en nachtmodemerk Jansen & Tilanus. Deze werkmaatschappij van de Textielgroep Twente heeft een aandeel van 10 procent in de Nederlandse markt. Koala — voorheen Koala Tricotagefabriek — hoopt met de naamsverandering de stijgende lijn van het bedrijf voort te zetten.
In 1987 steeg de winst met 10 procent ten opzichte van het vorige jaar. Hoewel algemeen directeur H. ter Balkt niet verwacht dat dit percentage in 1988 ook is behaald, is er opnieuw sprake van een behoorlijke groei. Als belangrijkste voorwaarde daarvoor noemt hij het zo snel mogelijk reageren op de wensen van de consument.
Doordat nacht- en ondergoed de laatste jaren steeds meer een wezenlijk onderdeel van de mode wordt, is het onderhevig aan nieuwe trends, rages en ontwikkelingen. „Een toenemend deel van de omzet wordt bepaald door produkten die een half jaar tevoren nog niet bestonden. In zo’n situatie kun je niet met lange levertijden werken”, aldus Ter Balkt.
Koala Body Fashion stort, ter ere van het 70-jarig bestaan, als eerste bedrijf in Nederland ƒ1000 in een door de Hogeschool Enschede gesticht fonds. Dit fonds moet in de toekomst internationale uitwisseling van docenten en studenten in het vakgebied textiel mogelijk maken. Een zelfde bedrag stelt Koala beschikbaar voor de beste afstudeeropdracht van de Hogere Technische School voor de Konfektie Industrie in Amsterdam.
En het Parool schreef op 1 september 1995:
Textielbedrijf gaat naar Azië
Textielgroep Twenthe gaat zijn confectie-activiteiten naar Zuidoost-Azië verplaatsen. Mogelijk verdwijnen in de loop van het jaar ook andere activiteiten uit Nederland. Vanwege aanhoudende verliezen worden verdere reorganisaties niet uitgesloten. In de eerste helft van dit jaar leed de textielgroep een verlies van 4,5 miljoen gulden.
Bij Koala Body Fashion in Aalten werken zeventig mensen. Het confectie-atelier is de belangrijkste veroorzaker van de aanhoudende verliezen.
Volgens een verklaring van het bedrijf is verplaatsing onvermijdelijk vanuit het oogpunt de kostprijs te verlagen en de flexibiliteit op te voeren. Gestreefd wordt naar een nieuwe lokatie in Zuidoost-Azië.
Voor de veertig personeelsleden die zullen worden ontslagen is een sociaal plan opgesteld. In Aalten blijven ongeveer dertig mensen over. Zij houden zich bezig met de fabricage van zeer modegevoelige produkten, waarbij een korte levertijd nodig is.
Video
Fouten voorbehouden. Heeft u correcties en/of aanvullende informatie? Reageer dan onderaan deze pagina.
