Bijnenweg 1, Dale
Bouwjaar: 1935
De huidige woning is gebouwd nadat het vorige huis in de dertiger jaren door blikseminslag is afgebrand.
Bewoners
Bevolkingsregister 1900-1910
Van Dale 116 (Oosterman) komen:
Gerrit Jan Bekink (Aalten, 19-05-1850)
Hendrika Slotboom (Aalten, 29-08-1864)
Volgende bewoners:
Gerrit Jan Fukkink (De Heurne, 12-07-1873)
Janna Geertruid Tieltjes (Heelweg, 27-09-1863)
Bevolkingsregister 1910-1920
Gerrit Jan Fukkink (De Heurne, 12-07-1873)
Janna Geertruid Tieltjes (Heelweg, 27-09-1863)
Volgende bewoners:
Op 11-08-1917 komen uit Düsseldorf:
Johannes Slootman (Zwolle, 20-08-1876)
Johanna Berendina Christina Nijenhuis (Neede, 03-07-1873)
Adresboek 1934
Dale 151 > 171
G.J. Ansink
Adresboek 1967
Dale 171 > Bredevoortsestraatweg 125
Huize Louise nu Bijnenweg 1 (vroeger Dale 171 en onderduikadres)
Waar gebeurd, compact weergegeven en niet compleet.
Zoals mij door mijn ouders en tantes is verteld.
De situatie begin veertiger jaren,
Het toen daar wonende gezin Jansen met 2 zonen en 5 dochters krijgt via-via het verzoek om een joods jongetje van 10 jaar onderduikmogelijkheid te verlenen. Bennie wordt opgenomen in het gezin.
Eén van de zonen, Willie, wordt opgeroepen voor de Arbeitseinsatz in Duitsland. Willie heeft daar absoluut geen oren na en duikt onder op eigen terrein. Hij graaft een schuilplaats in het bos bij het huis, zo groot dat hij er in kan slapen en voor korte duur ook leven.
Een Nederlandse soldaat komt bij de buren wonen, hij kwam uit Deventer, vroeg en kreeg een kamer. Deze soldaat zat bij het verzet cq de ondergrondse en kwam vaak bij betreffend gezin.
Op een gegeven moment komt een Duitse officier met zijn manschappen onderdak opeisen. De sfeer wordt spannend. Bennie wordt geleerd om de katholieke rituelen mee te doen en absoluut te zwijgen over zijn afkomst. Gelukkig heeft hij geen joodse voornaam ander moest die ook nog aangepast worden.
Een joods jongetje, een werkweigeraar en een lid van het verzet die er vaak kwam, dit alles reden om het hele gezin op te pakken en op zijn zachts gezegd, flink te straffen.
Lang verhaal kort, het is goed gegaan over langere tijd. Ik weet niet hoe lang die tijd was maar kan me voorstellen welke spanning daar heerste.
Het joodse jongetje heet Bennie Jessurun en leeft nog steeds. Geeft vaak lezingen op scholen over die tijd en heeft lang nauw contact gehouden met de familie.
De ouders van het gezin waren mijn opa en oma.
De Nederlandse soldaat die bij de buren woonde was mijn vader Wim Klunder, hij kreeg verkering met een van de dochters, mijn moeder Willemien.
Willie was de broer van mijn moeder, mijn oom dus en is nooit ontdekt, kreeg in 1946 verkering met een meisje uit Winterswijk. Ze verhuisden naar Oss en runden daar vele jaren een kapperszaak/pedicure.
Het verhaal is uiteraard het tipje van de spannende sluier en is het waard om verfilmd te worden. De mensen waren zo bescheiden dat het verhaal nu amper bekend is.
Op Bennie na is helaas niemand meer in leven.
Ik ben in dat huis geboren en heb er tot mijn 6e jaar gewoond en er een geweldige jeugd gehad. Heb daar nog herinneringen aan als was het gisteren.
Het huisnummer was 171. De adressering was Dale 171. Ik weet de datum van omnummering niet precies maar nu is dat idd Bijnenweg 1. De onverharde weg liep vroeger dood bij het huis en liep in één rechte lijn naar de Bredevoortsestraat. Het endpunt bij het huis noemden wij de leegte. Ik ben daar geboren in 1952 en heb daar gewoond tot 1958. Eerst stond daar een ander huis wat in de dertiger jaren is afgebrand wegens blikseminslag. Mijn opa en oma hebben toen het huidige pand laten bouwen.
Er stonden een paar aaneengeschakelde schuren bij aan de noordkant waar mijn vader kuikens hield. Die zijn lang geleden afgebroken. De naam van mijn oma, moeder van mijn moeder, staat sinds de nieuwbouw op de gevel in dikke cementletters.
Bijnenweg 1 was ‘vroeger’ inderdaad Dale 171.
De ‘Ossenboer’ was (o.a.) mijn opa (Jansen). Zelf ben ik daar in 1955 geboren. Destijds woonden mijn vader (Klunder) en moeder (dochter van opa Jansen) bij mijn opa in. Ook mijn tantes Dorie en Frieda woonden er bij in. Mijn oma (Louise Jansen – Rave) is in 1948 overleden. Mijn opa overleed in 1964. Het huis is destijds door mijn opa verkocht aan zijn zoon, mijn oom Antoon Jansen. Antoon was getrouwd met Bertha. De laatste eigenaar (voordat het 2 jaar geleden verkocht werd) Ludo was een zoon van Antoon en Bertha.
Mijn ouders zijn eind jaren vijftig verhuisd naar de Acaciastraat, waar Dorie met haar man (Hein Frenken) ook nog een poos bij in hebben gewoond. Zij zijn later weer verhuisd naar een duplexwoning in de Saksenstraat.