Logement Stad Munster

In vroeger eeuwen was het officiële vervoermiddel de postwagen of diligence. Het toen bekende ‘Logement Stad Munster’, ook wel ‘Hotel Wamelink’ genoemd, was de pleisterplaats voor de diligence.

Wie een verre reis moest ondernemen en het kon betalen, stapte bij Hotel Wamelink in, en dan ging het verder, hortend en stotend, naar het doel der bestemming: men had de tijd. Zij die het niet betalen konden trokken de ‘steffels’ (laarzen) aan en gingen te voet de reis ondernemen. Een wandeling naar Arnhem of Zutphen behoorde niet tot de zeldzaamheden.

Vele vermoeide reizigers vonden onderdak in het logement, zoals de fabrikant uit Armentiers in Frankrijk, de koopman uit Stadlohn, de commies te voet uit Oosterwijk, de drie Engelse fabrieksarbeiders uit Manchester, Asthon en Oldham, die gedrieën uit Engeland kwamen en na twee maanden weer vertrokken.

In 1823 stond op dit adres Johanna Maria Martha Mensinck geregistreerd als logementhoudster. Zij was de weduwe van Gerrit Jan Wamelink. Hij was in 1822 overleden, zij overleed in 1854. Hun zoon Lambertus Hermanus Wamelink (logementhouder) huwde in 1852, op 39-jarige leeftijd, met Johanna Catharina Heming en nadat zij in 1854 overleed, hertrouwde hij in 1856 met Wilhelmina Louisa Hendrina Meijrink.

Op 2 april 1873 barstte er een hevig onweer los boven Aalten. De arbeiders op het land vluchtten schuren en tuinhuisjes binnen. De donder rolde af en aan en de bliksem was niet van de lucht. Plots een knal en kort daarop hoorde ieder boven het geruis van de regen uit dat de brandklok in de toren aangetrokken werd.

Een blikseminslag had het pand naast het logement getroffen, dat bewoond werd door de heer Van Eerden en rijksontvanger Boudewijn. Beide panden stonden al in lichterlaaie toen men er aankwam. Tegen dit geweld was met de brandspuiten niet op te tornen. Het oude logement, de trots van de Wamelinks, die er begin 1700 al woonden, brandde tot de grond toe af evenals het huis er naast op de hoek van de Kerkstraat.

Logement Stad Munster, dat na de nieuwe gemeentelijke indeling van 1816 gedurende een korte periode ook als Rechthuis gebruikt werd, was historie geworden, het zou niet herbouwd worden. Sindsdien is het een open plek gebleven, de doorgang tussen Peperstraat en het Hoge Blik.