Erfgoed is van ons allemaal
Tennisvereniging
Nog aan te vullen (informatie is welkom).
De (waarschijnlijk) eerste tennisbaan van Aalten lag achter de Beukenhof.
Nog te raadplegen: ‘De slinge(r)bal. 1946-1996: 50 jaar tennisvereniging Altec’, J.F.Th. de Beukelaer, S. Luimes, 1996
Website: www.altec.nu
Bokkelderweg 3, Dale
De eerste vermelding van een scoutingvereniging in Aalten – destijds aangeduid als padvinders – dateert uit 1915 1 2. De groep stond onder leiding van hopman C. Hagen en was aangesloten bij de Nederlandsche Padvindersorganisatie (NPO). Toen de NPO in 1916 fuseerde met de Nederlandsche Padvindersbond tot de Nederlandse Padvinders, bleef Hagen actief binnen de Aaltense groep 3. In augustus 1916 bleek de afdeling Aalten ontbonden en had hopman Hagen eervol ontslag gevraagd 4.
Later werd opnieuw een scoutinggroep opgericht. In 1937 huurden de padvinders een oud en onbewoonbaar verklaard pand aan de Hogestraat, dat in de volksmond bekendstond als de ‘Ark van Noach’ of ‘Olde Kaste’ 6. Dit gebouw werd ingericht als clubhuis voor de nieuwe ‘Welpenclub’ 7. De groep had ook al een onderkomen op Lansbulten.
In juni 1940 keerden 500 Nederlandse krijgsgevangenen terug uit Duitsland. Ter voorbereiding werd in Aalten een inzamelingsactie gehouden voor dekens en eetgerei. De plaatselijke padvinders hielpen mee bij het inzamelen 8.
Op 31 maart 1945 werd in Aalten een rooms-katholieke scoutinggroep opgericht. Het groepshuis kreeg de naam ‘Den Esch’.
In 1946 werd de voormalige blekerij aan de Slingebeek te Dale verbouwd tot clubhuis voor de Nederlandsche Padvindersvereeniging, afdeling Aalten, Groep I, “de Burchtlanciers”. Het gebouw omvatte onder meer een hal, twee welpenzalen, een verkennerszaal, een recreatiezaal, een Voortrekkersstamhut en een materialenbergplaats. Voor de bouw en inrichting werd f 125 aan giften ontvangen. Het clubhuis kreeg de naam ‘De Burcht’ 9.
In 1959 betrokken de Burchtlanciers een nieuw clubhuis in het Veldhuisbosje aan de Haartsestraat. In de jaren daarvoor wisselde de padvinderij in Aalten meerdere malen van onderkomen. Vaak betrof het tijdelijke locaties in slechte staat, waardoor de groep regelmatig zonder vaste verblijfplaats zat. Dankzij de inzet van velen kon uiteindelijk een eigen clubhuis worden gerealiseerd. De officiële opening werd verricht door burgemeester E.S. van Veen 10.
In de decennia die volgden groeide Scouting Aalten uit tot een bloeiende vereniging. De groep beschikt tegenwoordig over een eigen blokhut aan de Bokkelderweg 11, genaamd ‘Den Esch’.
Website: scoutingaalten.nl
Dale 98/1 > Bokkelderweg 3
Fouten voorbehouden. Heeft u correcties en/of aanvullende informatie? Reageer dan onderaan deze pagina.
Sportpark Zuid, Aalten
De vereniging bestaat sinds 11 Oktober 1980 en zet zich iedere winter weer in voor de schaatsliefhebbers uit Aalten en omgeving. Sinds 2018 beschikt de vereniging (bij voldoende vorst) over een prachtige moderne natuurijsbaan op Sportpark Zuid.
Ruim een eeuw geleden was er al een ijsvereniging in Aalten-Bredevoort, genaamd “Vooruit”. Men schaatste op de Bredevoortse grachten.
Folkloristische dansgroep
De Klepperklumpkes van ’t Walfort was een folkloristische dansgroep uit Aalten. De groep werd opgericht op 10 mei 1954 met het doel om de Gelderse streekfolklore te bewaren voor het nageslacht. De leden van de groep waren gekleed in originele Gelderse (Achterhoekse) klederdracht, zoals deze omstreeks 1900 werd gedragen.
Het dansrepertoire bestond uit ongeveer 35 oude, meest Achterhoekse en Twentse dansen, die ook dateren uit die tijd. De meest bekende dansen zijn de Driekesman, Pot met bonen en de Hôksebarger, gedanst uiteraard op blank geschuurde klompen.
De Klepperklumpkes was een actieve vereniging. Gedurende de afgelopen decennia traden zij op in diverse instellingen, op braderies en in vele landen. Zo was men een graag geziene gast op festivals in onder meer België, Denemarken, Duitsland, Engeland, Frankrijk, Oostenrijk, Slowakije, Spanje, Zweden en Zwitserland. Zelfs in China hebben ze opgetreden.
In de hoogtijdagen organiseerden de Klepperklumkes om de vier jaar een groot internationaal festival in Aalten, met vele buitenlandse gasten. Deze werden ondergebracht bij gastgezinnen en dat was voor velen van hen een bijzondere kennismaking met de buitenlandse dansers en hun folklore.
De dansgroep oefende de laatste jaren in de zaal van café Setz.
Na bijna 70 jaar zijn De Klepperklumpkes er in 2022 mee gestopt. De laatste jaren nam het aantal activiteiten steeds verder af. Veel leden waren op leeftijd, de conditie werd minder en nieuwe ledenaanwas ontbrak.
Gymnastiekvereniging, Lintelo
Gymnastiekvereniging S.S.S. Irene – Sport Staalt Spieren – is opgericht 7 mei 1956, tijdens een buitengewone vergadering van Lintelo’s Belang. Alle ongeveer 30 aanwezigen meldden zich spontaan aan als lid. Er werd een bestuur gekozen en S.S.S. Irene was een feit. De contributie werd vastgesteld op 20 cent per les voor kinderen en 30 cent voor volwassenen.
Over de aanschaf van toestellen werd lang gediscussieerd. Ook werd gekeken naar de mogelijkheid om tweedehands materiaal aan te schaffen. Verder werd besloten een rondgang te houden tussen ‘hooien en St. Joapik’, met andere woorden: in de eerste helft van juli. Daar werd gevraagd of men donateur wilde worden en er kon een vrije bijdrage gegeven worden voor de eerste aankoop van toestellen. Hierbij werd een bedrag opgehaald van 1690,00 gulden en de toegezegde jaarlijkse donaties bedroegen fl. 249,50.
De wens was een nieuwe brug en ringen met het oog op eventuele risico’s van gebreken bij de bestaande toestellen. De overige toestellen als springkast, evenwichtsbalk en rekstok wilde men bij vaklui in de streek laten maken. Daarvoor zijn de firma’s Rutgers, Van Lochem en Klein Wolterink benaderd.
De eerste gymlessen voor de kinderen van de lagere school startten op donderdag 3 januari 1957. Er deden ongeveer 70 leden bij de eerste lessen mee. Later in januari startte een kleutergroep met 30 leden. Op 1 maart begonnen de volwassen groepen. Een jaar later had S.S.S. al 180 leden.
Door de jaren heen zijn er vele takken van sport bij gekomen. In de jaren tachtig werd het Meer Bewegen Voor Ouderen opgezet. Mede door de komst van een nieuwe sportzaal in 2008 is het aantal sportmogelijkheden vergroot en kan iedereen binnen S.S.S. Irene een sport beoefenen waar men veel plezier aan beleeft.
Muziekvereniging
In 1919 kwamen een aantal Aaltenaren met dezelfde wens bijeen: ‘het oprichten van een strijkorkest’. Deze Aaltenaren waren de oprichters van de Aaltensche Orkest Vereeniging (AOV) in september 1919. Dit ging niet zonder slag of stoot. Er moesten meerdere besprekingen plaatsvinden, maar uiteindelijk startte de AOV met 12 leden, onder leiding van de heer P.J.J. Collard, die tevens de rol als voorzitter op zich nam.
Een strijkorkest met maar 12 leden is natuurlijk niet groot genoeg. Toch heeft de AOV dit een aantal jaren zo volgehouden, tot de AOV in 1935 een verzoek kreeg van een andere vereniging, ‘Sempre Con Zelo’ genaamd. Sempre Con Zelo was een harmonieorkest dat in 1901 was opgericht, maar in 1935 werd ontbonden. Zij verzochten daarom de AOV om een harmonieafdeling op te richten.
Een lastige keuze voor het toenmalige bestuur van de AOV. Het bestuur kon het er niet over eens worden en lastte een ledenvergadering in. De uitkomst daarvan was, dat de AOV het voor een jaar wilde proberen. Dit bleek prima te verlopen en de harmonie en het strijkorkest (de symfonie) werden definitief samengevoegd. In de loop van de jaren bleek echter dat de belangstelling voor het symfonische gedeelte steeds minder werd. Daarom is de symfonie in 1953 opgeheven en werd de AOV een harmonieorkest.
In 1964 werd er een nieuw onderdeel aan de AOV toegevoegd, namelijk het tamboerkorps dat later de slagwerkgroep werd. Tevens is er enige tijd een majorettegroep actief geweest voor de AOV, maar deze is wegens te weinig belangstelling weer opgeheven. Ook had de AOV enkele jaren een dweilorkest, maar deze moest helaas stoppen.
Begin 2023 werd bekend gemaakt dat de muziekverenigingen AOV uit Aalten en DeMB (Drumband en Muziekband Bredevoort) samen verder gaan als één harmonieorkest. DeMB komt voort uit muziekvereniging Excelsior Bredevoort die uit 1925 dateert.
Op zaterdag 1 april 2023 gaven zij een fusieconcert in ’t Grachthuys in Bredevoort en werd de nieuwe naam onthuld: ‘Bredevoort Aalten Muziek Makerij’, oftewel BAMM.
Volleybalvereniging
In de jaren vijftig van de vorige eeuw vond het volleybalvirus bij de HBS een vruchtbare voedingsbodem. Docent lichamelijke opvoeding Jan van Zijtveld ging een herenteam trainen dat kon deelnemen aan de competitie, en enige tijd later ook een damesteam. Hij bedacht de naam BOVO, oftewel BOom VOlleybal, afgeleid van de lindeboom in het Aaltense gemeentewapen. Volleybalvereniging BOVO werd opgericht in september 1959.
De eerste trainingen vonden plaats in het Feestgebouw aan de Polstraat. Daar sneuvelden echter te veel lampen. Volgende locaties zijn het gymlokaal van de toenmalige HBS aan de Julianastraat (?) en Gebouw Irene aan de Hogestraat. Begin jaren zestig verhuisde het volleybal naar de HBS-locatie aan de Slingelaan.
Door onenigheid tussen trainer en speler(s) over de opstelling verdwenen de heren echter voor twee jaar van het toneel. BOVO bestond in die periode uit twee damesteams, onder leiding van een zeer gedreven Marjan van der Drift. Door haar tussenkomst werd Leo Groeneveld, bevoegd volleybaltrainer, benaderd en met hem gingen de heren weer aan de slag. Er kwam ook een initiatief om het volleybal te promoten bij de jeugd en er werd een recreatieve lijn opgericht.
Van de voortrekkers ontpopte Henk Bruens zich tot een zeer ondernemende trainer en speler bij Heren 1. Hij wist velen, onder wie de familie Leeuwenstein, te mobiliseren voor het volleybalspel en legde een fundament voor de saamhorigheid binnen de vereniging. Als speler, trainer en bestuursvoorzitter in één persoon wist hij het volleybal op een hoger niveau te brengen. Door een noodlottig ongeval op oudejaarsavond 1980 kon hij zijn werk echter niet afmaken. Zijn naam leeft voort in het Henk Bruens- of Oliebollentoernooi.
In 1977 was de vereniging verhuisd naar de nieuwe Aladnahal met de o zo beruchte Aladnabar. Vooral met uitbaters Martin en Monique Hüning werden er mooie tijden beleefd. Ook sportief ging het bij BOVO crescendo, met het herenteam en later met het damesteam in de derde divisie. Een team met voornamelijk Aaltense jongens mocht met steun van sponsors en een enorme aanhang toetreden tot de eerste divisie, waarna de eredivisie volgt. Dat is een hele stap en voor het bestuur een geweldige (financiële) uitdaging. Helaas strande het avontuur, omdat het uiteindelijk voor Aalten financieel geen haalbare kaart bleek.
De vereniging kwam zelfs aan de rand van de afgrond te staan, maar gelukkig waren er ingenieuze ideeën voor fondsenwerving. Daaruit is onder meer het roemruchte Sjoksfestival voortgekomen. Met vrijwillige bijdragen van talloze BOVO-leden en niet-leden, waaronder de Aaltense horeca, wordt de kar nog altijd getrokken door het bestuur van de Stichting Sjoks Evenementen.
Na de eredivisieperiode kwam de vereniging onder een nieuw bestuur in rustiger vaarwater. Maar tot op de dag van vandaag zitten de tribunes nog altijd vol. Na 55 jaar is volleybal in Aalten dankzij BOVO nog steeds een aantrekkelijke en springlevende sport.
Atletiekvereniging
AVA’70 staat voor Atletiekvereniging Aalten en is opgericht in 1970. De club beschikt over een eigen atletiekaccommodatie aan de Bredevoortsestraatweg.
Eind jaren zestig van de vorige eeuw was Aalten, sportief gezien, in de ban van het alom vermaarde stedenspel Zeskamp. Om de verschillende spelonderdelen tot een goed einde te brengen, moest er vooraf maanden lang hard worden getraind. De mensen die toen voor de hoogste eer streden, moesten dus wel atletische kwaliteiten hebben. Toen voor Aalten de jaren van de Zeskamp voorbij waren, vonden enkele deelnemers het eigenlijk jammer dat al dat trainingswerk zomaar verloren zou gaan. Zo kwam dus min of meer het idee op om hier verder iets nuttigs mee te gaan doen.
En zie, in 1970 werd aldus Atletiekvereniging Aalten, of liever AVA’70 geboren. Belangrijke drijfveren achter de oprichting van AVA’70 waren Dick Schoppers en Gerrit Heusinkveld samen met andere leden van het eerste uur Jan Raben, Henny Jansen, Gerrit Heinen. Maar vanaf het prille begin lopen ook de namen van de familie Tebroke en de familie te Brake als een rode draad door AVA’70.
Een accommodatie en voorzieningen waren er niet of nauwelijks. Het Loohuisbos, met als middelpunt ‘het vennetje’, werd de eerste trainingsaccommodatie. Fiets tegen een boom gezet en dan het bos in. Inlooproute was meestal de ‘paardenronde’. Was men te laat dan liep je de tegenovergestelde richting, dan kwam je vanzelf de rest van lopers een keer tegen. Om het vennetje werden de sprintafstanden gelopen en het wat langere werk werd op de ‘kilometerronde’ gedaan. Ondanks behelpen, waren het hier toch fantastische jaren, soms wordt er met weemoed aan teruggedacht. Met name omdat hier de ‘roots’ liggen van de meest succesvolle AVA’70 loper uit de clubhistorie, Gerard Tebroke. Verschillende toppers uit de nationale en internationale atletiekwereld hebben, samen met hem, hun sporen achtergelaten in het Loohuisbos.
Eind jaren zeventig bleek dat het Loohuisbos, ook aan de eisen van die tijd, niet meer voldeed. De vereniging begon behoorlijk te groeien en er diende zich ook steeds meer jeugd aan. Met name bij de jeugd, kon je niet in een bos blijven rondhangen Bij deze categorie is het juist belangrijk dat men spelenderwijs met de verschillende onderdelen van de atletiek vertrouwd raakt. Dus werd het noodzakelijk dat men over een echt atletiekveld beschikte. Na diverse eerdere pogingen, werd er bij de gemeente Aalten opnieuw op gewezen dat de situatie onhoudbaar werd en dat er een eigen goede voorziening moest komen.
Het duurde nog tot 1985 tot de Hamelandbaan in gebruik genomen werd. Het was geen volwaardige atletiekbaan, maar een trainingsveld met een 300 meter grasbaan, 100 meter sprintlanen, verspringbakken. Op het middenterrein waren voorzieningen voor hoogspringen, speerwerpen, kogelstoten en diverse balspellen. Was AVA’70 tot dan toe een vereniging met eigenlijk alleen maar (hard)lopers, nu konden ook de technische nummers hun intrede gaan doen. Vanaf dat moment maakte AVA’70 een flinke ontwikkeling door.
Voordat er in 1998 een gedeeltelijk verharde baan kwam, was AVA’70 nog met de gemeente Aalten in de slag voor een volwaardige atletiekaccommodatie, met daarin een 400 meter wedstrijdbaan. Door verschil van inzicht met de gemeente omtrent de locatie van een nieuw terrein, is dit helaas niet doorgegaan.
Het ledental bleef ondertussen toenemen. In het voorjaar van 2012 vierde de club een mijlpaal met de inschrijving van het 400e lid. In november 2013 kon de vlag wederom in top, toen het 500e lid zich aandiende.
Na lang en moeizaam overleg voeren, realiseerde de gemeente in Aalten op het bestaande complex aan de Bredevoortsestraatweg een fonkelnieuwe 300-meterbaan. AVA’70 zette zelf de schouders onder de nieuwbouw van een prachtig, multifunctioneel clubhuis. Het complex is sinds de winter van 2013 in gebruik en daarmee ging een grote wens van AVA’70 in vervulling. Met het nieuwe complex is AVA’70 is helemaal klaar voor de toekomst en kan de vereniging haar leden prima faciliteiten bieden om lekker te kunnen sporten.
Muziekvereniging
De Christelijke Muziekvereniging De Eendracht werd opgericht in 1896 en is daarmee de oudste muziekvereniging van Aalten.
Fouten voorbehouden. Heeft u correcties en/of aanvullende informatie? Reageer dan onderaan deze pagina.
Om de exacte oorsprong van muziekvereniging De Eendracht te ontdekken moeten we teruggaan naar 14 maart 1896. We lezen daar in de ‘Aaltensche Courant’, (uitgever firma gebr. de Boer, Aalten) een verslag van een uitvoering ter gelegenheid van het éénjarig bestaan van de chr. zangvereniging ‘Door Oefening tot Stichting’. Citerend uit dit verslag lezen we:
“De heer Staal, hoofd van de oude school aan de Bredevoortsestraatweg, hield onder het uitdelen der versnaperingen een toespraak over het schoone in de verschillende vormen, maar vooral in de muziek.”
Misschien ligt hierin wel de oorsprong van muziekvereniging De Eendracht, want in de krant van 31 oktober 1896 vinden we onder het plaatselijk nieuws het volgende:
“AALTEN – Bij de Chr. Zangvereeniging, onder leiding van den heer A. Rots, bestaat het voornemen een muziekkoor op te richten. Een lijst voor vrijwillige bijdragen circuleerde dezer dagen bij de ingezetenen, teneinde voor de aanschaffing der instrumenten het noodige geld bijeen te krijgen.”
En op 6 maart 1897 lezen we in de ‘Aaltense Courant’:
“Vrijdag 26 februari, herdacht de zangver. ‘Door Oefening tot Stichting’ haar tweejarig bestaan door onderlinge feestviering, zoals men zich herinneren zal, werd door enige leden in ’t laatst van het vorig jaar moeite gedaan gelden bijeen te brengen tot aanschaffing van enige instrumenten voor hoornmuziek. De moeite is in zoverre beloond, dat dankzij het eendrachtig samenwerken der leden en de leiding van den directeur en de steun van de Aaltense ingezetenen, dat op dezen avond de zangstukken konden worden afgewisseld door muziek.”
Zo was De Eendracht een feit geworden en er bleek ook animo voor te zijn, want zestien leden gaven zich op. Zij betaalden elk vijf gulden, totaal dus 80 gulden. Een begin was aanwezig, de rest werd bij de Aaltense ingezetenen opgehaald. Dhr. A. Rots werd in die tijd aangewezen als directeur (dirigent) en hij bestelde van het ingezamelde geld de eerste instrumenten. De eerste instrumenten waren twee cornets, twee bugels, twee alten, één tenor en één tuba. Samen acht instrumenten voor zestien muzikanten, zodat men om de beurt moest oefenen.
De Eendracht was van oorsprong een fanfare, maar in latere jaren is gepoogd om van De Eendracht een harmoniecorps te maken. Oorzaak hiervan was dat het korps altijd maar 10 tot 15 leden had. Men was in de veronderstelling dat als men overschakelde naar een harmonie, de meer ‘gegoede burgers’ van Aalten lid zouden worden. Volgens sommigen klonk een harmonie nu eenmaal beter. Maar het liep op niets uit, want later werd het gewoon weer een fanfare.
Het programma van de concerten in die tijd waren over het algemeen van veel Franse titels voorzien. Nederlandse componisten voor harmonie en fanfare waren er niet of nauwelijks. In de periode 1914-1918 werd het een tijdje stil rond De Eendracht. De wereld was in oorlog. En ondanks dat Nederland niet direct bij deze oorlog betrokken was, zal dit toch wel invloed hebben gehad. In 1921 vierde de fanfare haar 25-jarig bestaan.
Langzamerhand kreeg De Eendracht behoefte om aan concoursen deel te nemen. In 1926 namen de leden van De Eendracht het initiatief tot het oprichten van een ‘Gelderse Chr. Bond van Harmonie- en Fanfarecorpsen’. Het eerste festival werd gehouden op 2 oktober 1926. Op tweede paasdag 1929 werd door Ds. Stegeman het vaandel aan De Eendracht aangeboden.
Van de jaren 1939-1940 is alleen nog een gecombineerd verslag te vinden. Hierin schreef de secretaris dat het moeilijk was in die tijd een muziekvereniging op de been te houden, doch schreef hij: “Meer dan ooit moeten wij nu opzien naar de naam welke in gouden letters op ons vaandel staat, want ‘Eendracht maakt macht’“. Daarna zwijgen de notulen even, alleen de penningmeester ging nog een poosje door, tot 1944. Daarna moesten alle culturele verenigingen op last van de bezetter lid worden van de zogenaamde ‘Kulturkammer’. De meeste verenigingen voelden daar niets voor en stelden zich tijdelijk op non-actief. In 1945 maakte men weer volop muziek en De Eendracht ging ook weer de straat op.
In 1949, schafte men een tamboermaitrestok aan van de opbrengst van een bazar. Vanaf toen ging De Eendracht over straat met een tamboerkorps ervoor. In 1969 ging het niet zo goed met het tamboerkorps, de repetities werden slecht bezocht en de voornamelijk oudere leden verlieten dit korps. Na verloop van tijd ging het tamboerkorps min of meer verloren. Men besloot hierna een geheel nieuwe groep op te starten, met voornamelijk jongere leden.
In 1962 was het dan zover, De Eendracht werd in haar eerste uniform gestoken. Door veel feestweken en de gulheid van de Aaltense bevolking werd het mogelijk dergelijk materiaal aan te schaffen. Ook werd er in dat jaar een ‘muziekschool’ opgericht. In 1972 bestond ‘De Eendracht’ 75 jaar, en kreeg symbolisch een nieuwe vaandel aangeboden, maar pas in 1973 had ‘De Eendracht’ er beschikking over. Enige jaren later, in 1977, organiseerde De Eendracht een grandioze eendagsactie, die genoeg geld opbracht om nieuwe uniformen aan te schaffen.
Als opmaat naar het honderdjarig bestaan gaf De Eendracht in januari 1996 een nieuwjaarsconcert. Het jaar 1996 stond bol van activiteiten. Maar de grootste wens was een CD uitbrengen, met fanfaremuziek van de fanfare, maar ook het tamboer- en lyrakorps (inmiddels omgedoopt tot Melody-en Percussion Ensemble) werkte mee aan de opnames. Om het hele gebeuren rond het eeuwfeest te promoten werd een dweilorkest geformeerd uit vrijwillige muzikanten. Er bleek duidelijk behoefte aan een dergelijke groep, want ze werden veelvuldig gevraagd om festiviteiten op te luisteren, waaronder de Gerard Tebroke Memorialloop en de Aaltendagen.
Op vrijdag 29 november vond in De Pol een receptie plaats waar vele sprekers en ander bezoekers waaronder oud-leden De Eendracht geluk wensten met het honderdjarig bestaan. Burgemeester Bouwers van Aalten onderscheidde De Eendracht namens de koningin met de Koninklijke Erepenning. Tijdens de receptie kreeg de honderdjarige een serenade van de plaatselijke zusterverenigingen en de vendeliers van Sint Helena. Ook het dweilorkest van De Eendracht bracht een muzikale groet. Op 30 november 1996 gaf De Eendracht een jubileumconcert in De Pol, waar alle geledingen van De Eendracht aan meewerkten.
Tien jaar eerder, in 1986, verscheen een boekje ”de geschiedenis van een fanfarekorps“, geschreven door A.J.A. Stronks en uitgegeven door Drukkerij Wikkerink.
Rond de eeuwwisseling kwam de wens weer naar boven om over een eigen gebouw te beschikken voor De Eendracht. Er was in het verleden ook al eens geprobeerd iets dergelijks op poten te zetten, maar dat strandde door geldgebrek. Men ging op zoek naar een geschikte locatie. Nadat verschillende locaties de revue waren gepasseerd kwam een perceel aan de Nijverheidsweg in beeld. Dit was de plek waar het gebouw van muziekvereniging De Eendracht zou komen. Op 22 november 2008 was het muziekgebouw klaar en kreeg de naam ‘De Opmaat’.
Voetbalvereniging
Sportvereniging Bredevoort is een voetbalclub met ongeveer 260 leden en speelt op Sportpark ’t Broock.
De club werd opgericht op 25 mei 1953 en speelde aanvankelijk op een weide waar doordeweeks koeien liepen. Men moest iedere week eerst de koemest opruimen voor er gevoetbald kon worden. Kleedgelegenheid was er niet.
Toen men dit veld niet meer kon gebruiken, werd een andere koeweide gevonden. Hier is echter ook niet zo lang gespeeld en de club vond een locatie aan de Pastoorsdijk. Dit was wederom een wei voor koeien maar ditmaal met een prachtverblijf voor hen, waar de spelers ook gebruik van konden maken als kleedgelegenheid, met als voordeel dat zij water konden halen uit de Slingebeek.
Maar het gebruik van deze weide was ook van tijdelijke duur. De volgende accommodatie vond men op de Bleke. Hier mocht de club een kleedgelegenheid bouwen aan de Slingebeek. Die kleed- en wasgelegenheid is door vrijwilligers gebouwd met stenen van het voormalige station van de Gelderse Tram. De stroom mocht, met toestemming van de PGEM, worden afgetapt bij Johan Ebbers. Maar daarvoor moest eerst nog een kabel door de Slingebeek gegraven worden. Gelukkig was het dat jaar een zeer droge zomer en konden de kabels door de bedding van de beek worden gebracht.
Nadat de locatie op de Bleke werd aangewezen voor woningbouw moest de club opnieuw verhuizen. Ditmaal zorgde de gemeente echter voor de oplossing en heeft het huidige sportpark aangelegd.
Tot de jaren 30 van de vorige eeuw liep hier de gracht die het vestingstadje in voorbije eeuwen moest beschermen tegen de vijand. Anno 2022 ligt er een voorstel om het sportpark te verplaatsen richting Slingeplas en dit deel van de gracht weer te herstellen.
Voetbalvereniging
Voetbalvereniging AD’69 is ontstaan uit een fusie tussen vv Aalten en DVO in het jaar 1969. In dit jaar werd ook het huidige Sportpark Zuid in gebruik genomen. Dit sportpark is in de loop der jaren uitgebreid en vernieuwd. In 2018 ging het sportpark op de schop en werd het een multifunctioneel sportpark waar diverse verenigingen van gebruikmaken, zoals de schaatsvereniging en de wielervereniging. De vereniging telt ongeveer 500 leden en speelt in de 3e klasse KNVB.
Ruim een eeuw geleden kwamen de meest getalenteerde voetballers van diverse buurtclubjes zoals de Stationsstraat, club Dal, Ormelstraat en anderen, bijeen tijdens een luidruchtige openluchtbijeenkomst. Hierbij werd, middels een soort van fusie, de vv Aalten opgericht. Een precieze datum is niet te achterhalen, maar men houdt wat dat betreft vast aan februari 1920.
In 1968 zocht vv Aalten naar een vernieuwde verlichting op het trainingsveld, tevens speelveld. vv Aalten beschikte maar over één speelveld, waarop in het seizoen ’68/’69 vijf seniorenelftallen zouden gaan voetballen. Om daar ook nog op te trainen stond de KNVB niet toe, ook omdat de junioren en pupillen op dit veld moesten spelen.
In begin van de jaren 30 van de vorige eeuw besloten een aantal jongeren van rooms-katholieke huize in Aalten om in RK verband te gaan voetballen. Er was anno 1934 al een soort straatclubje bezig, waarbij het merendeel van de spelers ‘Rooms’ was. Dit ploegje droeg de naam DOS, oftewel Door Oefening Sterk. Ook Willem Derksen speelde daarin mee. Hij was één van de initiatiefnemers van Door Vrienden Opgericht. DVO dus! Een naam die trouwens al vrij snel werd vertaald als Dood Voor Ogen! Of er zo fanatiek gespeeld werd?
Rond 1968 had DVO, net als vv Aalten, eveneens een veldprobleem dat steeds nijpender werd.
Anno 1967 bleek de bereidheid tot samengaan nog niet aanwezig, al werd er door het gemeentebestuur al wel druk uitgeoefend. Terreinnood bij de vv Aalten en AZSV was mede aanleiding hiertoe. Een plan voor Sportpark Zuid werd gelanceerd. In ’68 verschoof vv Aalten het grootste probleem, de accommodatie, naar gemeentelijke zijde door kampioen te worden. Want volgens de voorschriften van de KNVB moest de accommodatie bij promotie een fikse opknapbeurt krijgen.
Op 30 december 1968 kwamen beide verenigingen bijeen om over een fusie te stemmen. Uitslag 82 voor en 3 tegen. De fusie was dus in het vooruitzicht. Onder leiding van de toenmalige voorzitters, J. Obelink (vv Aalten) en J. Schuirink (DVO) werd alles op een rijtje gezet. Zo werden er clubkleuren uitgekozen. Voorgesteld werd een wit tenue met groene kousen en embleem of een streep over het shirt.
Op 27 februari 1969 was het dan zover. De laatste ledenvergaderingen werden gehouden, bij café Leuven door de vv Aalten en bij café De Driesprong door DVOA. Met 60 voor en 1 tegen bij de vv Aalten en met 52 voor en 4 tegen bij DVOA was de fusie een feit.
Voetbalvereniging
De Aalten Zaterdag Sportvereniging (AZSV) werd opgericht op 5 juni 1948. De eerste voorzitter was ds. Kroneman en de heren Van Huet en Lievers waren de eerste secretaris respectievelijk penningmeester. AZSV telde bij de oprichting 35 leden en startte met voetballen op een terrein aan de Bodendijk. Daarna speelde het een tijdje op de Molenkamp en aan de Bocholtsestraat. In 1958 vestigde AZSV zich op het huidige sportpark Villekamp aan de Haartsestraat. Er werd een heuse kleedaccommodatie gebouwd. Ook kwam er een trainingsveld met een lichtinstallatie.
Sportief was er in 1965 een eerste hoogtepunt met het behalen van het kampioenschap. Het ledental nam gestaag toe. Om tegemoet te komen aan de eisen van de tijd begon men in 1966 met de bouw van een nieuw clubgebouw. De realisatie werd volledig uitgevoerd door vrijwilligers van de club.
In 1970 was er een nieuw sportief succes met de promotie naar de derde klasse. Het 25-jarig jubileum werd gevierd in 1973 met onder andere een wedstrijd tegen FC Twente, dat AZSV keeper Eddy Pasveer had gecontracteerd. In 1977 startte AZSV met een zaalvoetbalafdeling. Bovendien organiseerde men voor het eerst een D-pupillentoernooi. AZSV bleef intussen doorgroeien qua ledental. AZSV besloot te starten met een F-pupillenafdeling voor kinderen vanaf 6 jaar.
Begin jaren 80 deed sponsoring haar intrede bij AZSV. Zo verzekerde de club zich jaarlijks van een leuke bron van inkomsten. Augustus 1981 werd een nieuwe mijlpaal in de geschiedenis van AZSV. Het eerste vrouwenteam werd samengesteld en ingeschreven in de competitie. In 1983 zag het straatvoetbaltoernooi het levenslicht. Ieder jaar strijden honderden spelers en speelsters in de maanden mei en juni 14 dagen lang om het Aaltens straatvoetbalkampioenschap. Maar bovenal genieten zij van de gezelligheid die het toernooi met zich meebrengt.
In 1987 behaalde AZSV met Heren 1 een nieuw sportief hoogtepunt. Zij werden kampioen en promoveerden naar de tweede klasse. Het 40-jarig jubileum in 1988 werd op grootse wijze gevierd met een fantastische feestweek. Om de club moreel en financieel te steunen werd in 1989 de supportersvereniging opgericht. In 1992 schreef de club geschiedenis met de promotie van Heren 1 naar de hoogste klasse van het zaterdagvoetbal, destijds de eerste klasse. Het werd een verblijf van één jaar.
In het jaar werd ook de stichting Villekamp opgericht. Ook verrees er een overdekte tribune met 350 zitplaatsen waaronder zich nu ook een krachthonk, ontvangst-, kleed-, en fysioruimten bevinden. Het 50-jarig jubileum werd in 1998 uitbundig gevierd met o.a. de uitgave van een jubileumboek. AZSV kon haar duizendste lid verwelkomen in 2001. In het zelfde jaar kon Heren 1 het in de eerste klasse niet bolwerken. Dit leidde tot degradatie om het jaar erop direct weer terug te keren naar de eerste klasse. Dit was de op één na hoogste klasse in het zaterdagvoetbal, omdat er een hoofdklasse was toegevoegd. De AZSV-vrouwen nestelden zich stap voor stap in hogere klassen. Meer en meer meisjes ontdekten het plezier in het voetballen bij AZSV.
In 2007 werd de AZSV voetbalschool opgericht waardoor kinderen vanaf 4 jaar het voetbal konden spelen in een wereldkampioenschapcompetitie. Met het 60-jarig jubileum verscheen in 2008 het boek ‘A.Z.S.V-1 aller tijden’. In het jubileumjaar degradeerde Heren 1 helaas naar de 2e klasse.
AZSV en de gemeente Aalten kwamen in 2011 overeen het onderhoud van het sportpark over te dragen aan AZSV. De club kreeg daarbij de beschikking over twee en een half kunstgrasvelden waardoor vooral de trainingsfaciliteiten enorm verbeterden.
Heren 1 promoveerde in 2011 naar de eerste klasse. Twee seizoenen later promoveerden zij opnieuw, ditmaal naar de Hoofdklasse, waarin het sindsdien speelt. De jeugdteams van AZSV speelden stap voor stap op een hoger niveau. Op dit moment komen enkele jeugdteams uit in de Hoofdklasse en de Landelijke Divisie. Het ledenaantal groeide door tot 1300 in 2015 waaronder 175 vrouwen en meisjes. In 2017 promoveerde Vrouwen 1 naar de Landelijk 1e klasse en werd het meisjesteam Onder 19 jaar kampioen van de Hoofdklasse.
In de periode 2015-2017 werd een groots project uitgevoerd wat leidde tot de renovatie en uitbreiding van kleedkamers. Last but not least is in de voorbije zomer de kantine flink opgeknapt. AZSV kan hiermee haar leden en gasten ontvangen in een ruimte met een frisse en eigentijdse uitstraling. Het vele dat er gebeurd is, is ook de ambitie die AZSV in de toekomst wil behouden. AZSV wil een club blijven met sportieve ambities, maar bovenal gastvrij zijn, een plek blijven waar iedereen graag naar toe gaat!
